1. H συγχώρεση, σύμφωνα με άρθρο του George E. Vaillant, καθηγητή Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Harvard, αποτελεί ένα από τα οχτώ θετικά συναισθήματα που συνιστούν αυτό που ονομάζουμε ‘πνευματικότητα’. Τα υπόλοιπα, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι το δέος, η αγάπη, η πίστη/εμπιστοσύνη, η συμπόνια, η ευγνωμοσύνη, η χαρά και η ελπίδα. Όπως υποστηρίζει, αυτά τα συναισθήματα δεν έχουν τη θέση που θα έπρεπε να έχουν στην Ψυχιατρική, η οποία θα μπορούσε να μεταμορφωθεί εάν επικεντρωνόταν περισσότερο στην ενίσχυση αυτών των συναισθημάτων και λιγότερο στα αρνητικά.
2. Αλήθεια, πού πηγαίνει το μυαλό σου όταν ακούς την έννοια ‘συγχώρεση’; Την έχεις συνδέσει κυρίως με κάποια θρησκεία και ίσως με άλλες έννοιες όπως είναι η ‘αμαρτία’ ή η ‘λύτρωση’; Όπως και να έχει, σκοπός αυτού του αφιερώματος είναι να αναδείξει το εύρος της και την τεράστια, όπως την αντιλαμβάνομαι, σημασία της συχγώρεσης-των άλλων και του εαυτού μας. Ρίξε μια ματιά στο παρακάτω βίντεο.
3. Η Eileen Timmins, η κοπέλα που εμφανίζεται στο παρακάτω βίντεο, το θέτει εξαρχής πολύ όμορφα: η συγχώρεση είναι απελευθέρωση, ένα ταξίδι χωρίς κανόνες και χωρίς όρια. Η ιστορία της ξεκινά το 2005, όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον αδελφό της που την ειδοποιούσε ότι η μητέρα τους, η οποία έπασχε από καρκίνο του μαστού, είχε πέσει σε κώμα. Η ίδια αντέδρασε σκεπτόμενη ότι θα ξυπνήσει και έτσι δεν ξεκίνησε απευθείας το τρίωρο ταξίδι που έπρεπε να κάνει για να φτάσει ως εκεί. Λίγες ώρες μετά, και ενώ ακόμη δεν είχε ξεκινήσει το ταξίδι, έλαβε άλλο ένα τηλεφώνημα με το οποίο πληροφορήθηκε ότι η μητέρα της πέθανε. Η Εileen πέρασε τα επόμενα 5 χρόνια νιώθωντας απέραντο θυμό, ντροπή και άλλα αρνητικά συναισθήματα για την απόφασή της να μην ξεκινήσει εκείνο το ταξίδι αμέσως μετά το πρώτο τηλεφώνημα. Στην ομιλία της τονίζει τη λέξη ‘dis-ease’ (που στα αγγλικά σημαίνει ‘ασθένεια’ ωστόσο διαχωρίζοντας τα συνθετικά γίνεται φανερό ότι η λέξη έχει τη σημασία κάπως σαν ‘μη-ηρεμία’), δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι τα συναισθήματά της στην ουσία δεν της επέτρεπαν να είναι σε ‘ease’ (ηρεμία), κάτι που σαφέστατα έπαιξε το ρόλο του όταν εκδηλώθηκε και στην ίδια η ασθένεια που είχε και η μητέρα της. Σε μια στιγμή διαλογισμού και ενώ έπασχε από την ασθένεια, άκουσε τη μητέρα της να της λέει μεταξύ άλλων οτι πρέπει να συγχωρήσει τον εαυτό της. Φυσικά η εμπειρία δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια, άλλωστε κάποιος που παρακολουθεί το βίντεο, το αντιλαμβάνεται εύκολα αυτό. Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της για αυτο-συγχώρεση.
Όπως αναφέρει , έρευνες δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο συσσωρευμένος θυμός ή η πικρία αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και συνεισφέρουν στην εμφάνιση ασθενειών όπως ο διαβήτης κ.ά. Η συναισθηματική πληγή που σχετίζεται με την φυσική, είναι το ίδιο σημαντικό να θεραπευτεί. Επικεντρώνεται μάλιστα στις γυναίκες, αφού για πολλές από αυτές είναι πιο δύσκολο να λένε ‘όχι’, ενώ είναι πιο επιρρεπείς στη τελειομανία, στην υπερανάλυση κλπ. Οι γυναίκες που μαθαίνουν να συγχωρούν τον εαυτό τους ειναι 3 φορες λιγότερο πιθανό να πάσχουν από κατάθλιψη! Καταλήγει με το πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε το σώμα μας και τον εαυτό μας γενικότερα όπως είναι. Ακόμη με το ότι η συγχώρεση θεραπεύει την πληγή, αλλά εκτός από κουράγιο και δύναμη, θέλει κυρίως εξασκηση, καθώς θα πρέπει να γίνει συνήθεια. Συγχώρεση είναι, στο κάτω κάτω, απελευθέρωση από αρνητικά συναισθήματα, που αν τα κρατάμε μέσα μας, γίνονται βαρύ φορτίο και επιβαρύνουν την σωματική και ψυχική μας υγεία. Αυτό το βίντεο, μέσα από μια προσωπική ιστορία, θεωρώ ότι δείχνει την πραγματική αξία της συγχώρεσης.
3. Τρίτο και τελευταίο, ένα ποίημα για την συγχώρεση.
Forgiveness by George William Russell
My heart was heavy, for its trust had been
Abused, its kindness answered with foul wrong;
So, turning gloomily from my fellow-men,
One summer Sabbath day I strolled among
The green mounds of the village burial-place;
Where, pondering how all human love and hate
Find one sad level; and how, soon or late,
Wronged and wrongdoer, each with meekened face,
And cold hands folded over a still heart,
Pass the green threshold of our common grave,
Whither all footsteps tend, whence none depart,
Awed for myself, and pitying my race,
Our common sorrow, like a mighty wave,
Swept all my pride away, and trembling I forgave!
4. Αυτό το καλοκαίρι λοιπόν (τουτέστιν από ‘δώ και πέρα, γιατί έτσι σε συμφέρει άλλωστε!) συγχώρεσε λίγο παραπάνω (συγχωρώ <σύν +χωρώ =κάνω χώρο, με αρχική σημασία ‘προχωρώ προς το ίδιο μέρος, συγκλίνω με κάποιον’*). Τον διπλανό σου, την κίνηση στο δρόμο, αυτό που πήγε στραβά μέσα στη μέρα, αυτό που περίμενες να πάει κάπως έτσι και τελικά πήγε κάπως αλλιώς. Την οικογένειά σου. Αλλά και εσένα. Το σώμα σου, που ίσως δεν είναι όπως το φανταζόσουν για την παραλία. Είναι όμως όμορφο όπως ακριβώς είναι. Το παρελθόν σου. Ό, τι έχεις εσύ ανάγκη να αφήσεις να φύγει. Να απελευθερωθείς. Με λίγο παραπάνω χώρο από τη συγχώρεση, κερδίζει έδαφος η αγάπη.
* Από το ετυμολογικό Λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη
