Να μεγαλώνεις παραμένοντας νέος ίσως θα πει να εκτιμάς διαφορετικά. Ανθρώπους, καταστάσεις, αξίες, αγαθά, όλα.
Nα έχεις μικρότερες αντοχές και ανοχές για πολλά πράγματα που στο παρελθόν ήταν αλλιώς, αλλά ταυτόχρονα να γίνεσαι πιο ανθεκτικός
καταφέρνοντας να μην ξεχάσεις την παιδικότητά σου
να παραμένεις τρυφερός ακόμη και αν κατάλαβες και αν τρόμαξες με το μέγεθος της βίας που υπάρχει στον κόσμο και με τον θυμό που κρύβεται στις ψυχές των ανθρώπων
και συνειδητά να προσπαθείς να μην απαντάς με τον ίδιο τρόπο, σε σένα, στον διπλανό σου, γιατί έμαθες πια ότι δεν διαφέρει πολύ
από την κοινή ανάγκη για αγάπη
και ότι είναι το μόνο περιβάλλον που μπορεί να φυτρώσει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό, κάτι που να έχει φρεσκάδα και ζωή
Να μεγαλώνεις παραμένοντας νέος ίσως θα πει να θυμάσαι να απολαμβάνεις τα μικρά- τα αρώματα, τις γεύσεις, τα χρώματα. Να βλέπεις πάντα, όσο γίνεται, με ένα τρόπο που σου θυμίζει πως όσο μεγάλος και αν είσαι, είσαι πάντα μικρός μπροστά στα πραγματικά μεγάλα και σημαντικά
χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις πράγματα μεγάλα, αλλά αυτά πάντα ξεκινούν από μέσα μας,
και φυτρώνουν εκεί που δημιουργείται χώρος ανάμεσα στο ’αξιοποιώ το παλιό’ και ‘επιδιώκω να κατακτώ/μαθαίνω ασταμάτητα κάτι νέο’.
Σε αυτά που καταφέρνουμε να παραμένουμε νέοι, με ανοιχτή καρδιά.
Photo by Andrew Neel on Unsplash
