The Eudemonia - Εύκολες Συνταγές | Blog

What's new?

Σάλτσα σε στυλ μαγιονέζας από κάσιους

Σάλτσα σε στυλ μαγιονέζας από κάσιους

Αυτή η σάλτσα που πάει με όλα, ειδικά με τονοσαλάτα με άνηθο και πίκλα αγγούρι ή αυτή με τόνο, καρότο και αβοκάντο.

You're in a place of eudemonia.

Explore & Search:

Δόση ευδαιμονίας, στο inbox σου

HOW TO

Πώς το κάνουν αυτό;

Σπιτικά κρουτόν

Σπιτικά κρουτόν

Σάλτσα σε στυλ μαγιονέζας από κάσιους

Σάλτσα σε στυλ μαγιονέζας από κάσιους

The Eυ Talks

People, projects and products you'll love

The Eυ Talks ft. Σωκράτη Κυριακάκη, Fitness Coach

The Eυ Talks ft. Σωκράτη Κυριακάκη, Fitness Coach

The Eu Talks ft. Nikolaos Kalogeropoulos, fire scientist

The Eu Talks ft. Νικόλαος Καλογερόπουλος, PhD Wildfire Modelling

The Eu Τalks ft. Holistic way

The Eu Τalks ft. Eύα Αλευρά (Holistic way)

Blog

Inspire your journey, one s̷c̷r̷o̷l̷l̷ read at a time.

The Eudemonia - Εύκολες Συνταγές | Blog

άσκηση και σώμα

The Eudemonia - Εύκολες Συνταγές | Blog

5 παραλλαγές της 'σανίδας' (μέρος 1ο)

5 παραλλαγές της ‘σανίδας’ (μέρος 1ο)

Τhe Eυ Series: διαχείριση χρόνου

Τhe Eυ Series: διαχείριση χρόνου

7 σημειωσεις για την εμπειρία του να ταξιδεύεις μόνος/η

7 σημειωσεις για την εμπειρία του να ταξιδεύεις μόνος/η

Πίτες - Ζύμες

Εύκολη ζύμη με 2 υλικά

Εύκολη ζύμη με 2 υλικά

Γλυκά

σιμιγδαλένιος χαλβάς με μέλι

Σιμιγδαλένιος χαλβάς με μέλι

Social

Η δημιουργία είναι μια πρακτική να μαθαίνεις πότε είναι η στιγμή να αφήνεις κάτι ως έχει, χωρίς να προσπαθείς να το κάνεις πιο τέλειο, πιο ολοκληρωμένο, πιο διαφορετικό, πιο οτιδήποτε.

Ζούμε σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει στο κυνήγι, πιστεύοντας ότι πρέπει πάντα να υπάρχει κάτι περισσότερο, γιατί όλα συγκρίνονται με κάτι άλλο.

Όμως, μαθαίνοντας να ζεις με σύγκριση μαθαίνεις να πιστεύεις ότι πρέπει να βρίσκεσαι κάπου αλλού από όπου κι αν είσαι τώρα, να κάνεις κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις.

Όταν αφήνεις, απλά επι-τρέπεις: στρέφεις την προσοχή αλλού, ανατρέπεται η αυτόματη πορεία της σκέψης που είναι προγραμματισμένη να γραπώνεται από όσα θεωρεί γνωστά και ασφαλή.

Ο προγραμματισμός ίσως σου λέει πως επιτρέπεις σε κάτι έξω από σένα να παραμείνει 'ατελές'. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς να επιτρέψεις κάτι τέτοιο, γιατί αυτό είναι ήδη ό,τι είναι — και αυτό δεν το ορίζεις εσύ.

Επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώσει άβολα με το ότι κάτι δεν είναι όπως θα το ήθελε το κομμάτι σου που προσπαθεί να ελέγχει το αποτέλεσμα, να διαμορφώνει συνεχώς τα πράγματα. Στη μια όψη του, αυτό είναι πολύτιμο και χρήσιμο, από την άλλη όμως είναι άκαμπτο, γραμμικό, χωρίς χώρο για έκπληξη ή αλλαγή στη διαδρομή του.

Ανατρέπεσαι και ανανεώνεσαι όσο μαθαίνεις να συμβιώνεις με πράγματα στα οποία αντιστέκεσαι ή σε βγάζουν από το καθιερωμένο: αυτά για τα οποία λες ‘αποκλείεται’, ‘δεν μπορεί’ ή ‘δεν μπορώ’, πράγματα που νιώθεις πολύ μακριά απο σένα αλλά όχι ξένα, απλά ανοίκεια ή διαφορετικά από συνήθειές σου. Όταν δίνεις χώρο και χρόνο για δημιουργία, δίνεις χώρο και χρόνο στο να υπάρχει το "δεν ξέρω"- η μια όψη για το άγνωστο είναι το τρομακτικό, η άλλη το μαγικό, η πιθανότητα και η δυνατότητα για όλα.

Στο τέλος, αναπτύσσεται μέσα από εσένα κάτι που αποκτά τη δική του μορφή — κάτι που χρειάζεσαι.

Όσο το τρέφεις, τόσο εμφανίζεται —
ακριβώς όταν το χρειάζεσαι.

Τέλη Οκτώβρη, ή αλλιώς η επο

Τέλη Οκτώβρη, ή αλλιώς η εποχή που νοσταλγώ κάπως τα καλοκαιρινά βράδια με τη μυρωδιά της νερατζιάς. Κυρίως, όμως, η εποχή που αρχίζω να θυμάμαι ξανά την απόλαυση του να ξεφουρνίζω κέικ, μπισκότα κ.λπ., με άρωμα πορτοκάλι, πορτοκάλι-κανέλα, και πάει λέγοντας (και μυρίζοντας).

Γυρνώντας πρόσφατα από τη λαϊκή με 3-4 πορτοκάλια, έλεγα πως θα ετοίμαζα τα προσωπικά αγαπημένα μου μπισκότα με κακάο, φουντούκι και πορτοκάλι (προφανώς και αυτό είναι πάσα να αναζητήσεις και τούτη τη συνταγή). Έλα όμως που περνάω φάση "κρέμα αντί σοκολάτα" ή απλώς "όχι σοκολάτα". Άλλο που τα μπισκότα πασπαλίστηκαν με λίγο κακάο-απλώς για τη τσαχπινιά.

Κατέληξαν, λοιπόν σε μαλακά μπισκότα πορτοκάλι, με μικρά τραγανά κρίτσι στην κάθε μπουκιά από τους σπόρους chia και ένα ελαφρύ άρωμα βανίλιας. Εδώ που τα λέμε, αυτό το κρίτσι από τον σπόρο chia και μπορεί και θα σου κάτσει στο δόντι. Αλλά δεν θα σε νοιάξει- ε, κι όταν το αγνοείς, είναι απόδειξη πως η μπουκιά αξίζει.

Για να γλυκάνουν χρησιμοποιήθηκαν χουρμάδες και μία μπανάνα. Ένα μπλέντερ, ένα μπολ, και περίπου 20-25 λεπτά συνολικά. Μπισκότα πορτοκάλι της ανεμελιάς, δηλαδή. Είναι τρόπος ζωής να μην απομακρυνόμαστε πολύ από την αίσθηση της καλοκαιρινής βραδιάς, τι όχι;

Μαλακά πορτοκαλομπίσκοτα, η συνταγή στο theeudemonia.com.

breakfasts under the sun, hot coffees, cream on cr

breakfasts under the sun, hot coffees, cream on crispy buttered bread, tickets to places, the smells of home, furry friends, moments that capture that feeling, play, colorful meals, the scent of books, moments of 'I don’t mind letting you down'—everything along these lines.

Mην την διαβάζεις έτσι μικρή, σε ‘-ίτσα’. Αυτή η μπουκίτσα βρώμης περιέχει υλικά να καρδαμώσεις, καταρχάς γιατί, στην κυριολεξία, έχει κάρδαμο. Το κάρδαμο έχει μπόλικη βιταμίνη C και αντιοξειδωτικά, ενώ μελέτες έχουν δείξει ότι έχει και αντικαρκινική δράση, ψάξου, απλά κάνε μου τη χάρη αυτό να 'ναι σε έγκυρες πηγές. Ακόμη είναι φανταστικό για την χώνεψη και κάπως έτσι φέρνει μια αίσθηση φρεσκάδας και ανανέωσης, που τη νιώθεις απευθείας στην μπουκιά.

Όλα αυτά τώρα συνδυάζονται σούπερ με το πορτοκάλι και το τζίντζερ, δύο ακόμα τερατάκια θρέψης. Φτιάχνεται όλο σε ένα σκεύος, τον κάδο του μπλέντερ σου, με ένα ανακάτεμα. Έχει πλάκα το πόση ενέργεια μπορεί να κρύβεται σε μια μπουκίτσα. Ή το ποση λίγη ενέργεια χρειάζεται από σένα για να γίνει. Ή το πόσο αχρείαστα είναι τελικώς τα περισσότερα από τα εμπορικά προϊόντα, π.χ. μπάρες ή δημητριακά που υπόσχονται ενέργεια, θρέψη κλπ. -ανάμεσα σε αυτά ευτυχώς υπάρχουν και αρκετά αξιόλογα, βεβαίως.

Τη συνταγή θα τη βρεις και στο theeudemonia.com. Νιουζλέτερ ακόμη δεν λαμβάνεις, γιατί υπάρχουν κάποια τεχνικά θεματάκια.

Υ.γ. Για την κατανάλωση μπαχαρικών, βοτάνων κλπ., είναι γενικότερα πάντα καλό να συμβουλεύευσαι τον γιατρό σου.

Το αλφάβητο Όγαμ (Ogham ή και μ

Το αλφάβητο Όγαμ (Ogham ή και με προφορά 'oh-um'), είναι μεσαιωνικό αλφάβητο που χρησιμοποιήθηκε για τη γραφή της πρώιμης ιρλανδικής γλώσσας. Η ετυμολογία του ονόματος όγκαμ ή Όγαμ σημαίνει ασαφής και πιθανό έτυμο είναι το og-úaim 'ουλή', αυτή που προκαλείται από αιχμηρό όπλο.

Οι Δρυΐδες πίστευαν πως η ανθρώπινη φυλή προήλθε αρχικά από τα δέντρα και κάθε δέντρο κατείχε ιδιαίτερες μαγικές ιδιότητες. Στην παράδοση τους, κάθε μήνας συνδέεται με ένα ιερό δέντρο.

Στο Όγαμ, τα γράμματα συνδέονται με μια γραμμή, που συμβολίζει τον κορμό του δένδρου, ενώ τα ίδια τα γράμματα απεικονίζουν κλαδιά.

Ο μήνας Οκτώβρης συνδέεται με το σύμβολο Γκορτ, τον Κισσό (30 Σεπτεμβρίου - 27 Οκτωβρίου), αφιερωμένο στη δύναμη του Κισσού να αναρριχάται και να υφαίνει το φύλλωμά του, σύμβολο του πεπρωμένου και της μαγικής δύναμης. Το τοτεμικό δρυϊδικό ζώο είναι η πεταλούδα.

[Πηγή: Wikipedia]

[Υπάρχουν φορές που το βίωμα είναι ασαφές, ή θέλει το χρόνο του να πάρει μορφή, ή η μορφή που παίρνει δεν μπαίνει σε λόγια. Από τα πιο σημαντικά, σου θυμίζει πως η ομάδα και η σύνδεση κινούν πάντοτε άλλες δυνάμεις.]

There is so much joy in this world. So why do so m

There is so much joy in this world. So why do so many people wake up every day in misery, eat, walk, and breathe in misery?

What is it that we have lost? How can we explain this deep disconnection from what is alive?

Is it enough for someone to be in nature to heal this disconnection? Maybe yes, but maybe also not. Nature is not here to heal us. It is healing, yes. It is calming, yes. But it is not there to serve us. We are the ones with the ability to come back to ourselves, to heal that connection, and to feel, breathe, and dance with nature's joys.

We are the ones who carry the traumas and voices, or silences, of so many who came before us, but we forget that we also carry their light and wisdom. Trauma passes through generations just as much as light does. And when this light reaches the small, dormant creatures of joy inside us, they begin to stir. First, we notice the slight motion. Then we see the light falling on them, and they start to shine. The background shifts—what were once tall fences now transform into tall trees, a stage for our dancers. Everything can change shape when light enters, when attention is given. Everything can move in the direction of joy.

Perhaps there are tiny parts of us asleep, waiting to awaken, and all it takes is to stop playing the music that keeps them hypnotized. To spell different words, change the rhythm. Part of how magic happens — because magic is actually something very real — is in the way we talk to ourselves, how we move our bodies. It’s not something 'out of this world.' It’s exactly in this world, right in front of us.

© Copyright 2024 - All Rights Reserved. Δημιουργήθηκε από τον Παναγιώτη Σακαλάκη.