Πώς το κάνουν αυτό;
What's new?
Αυτά τα μπισκότα ξεπήδησαν από την εποχή που με πιάνει και αγοράζω σκόνη πρωτεΐνης, με μεγάλη όρεξη να την χρησιμοποιήσω σε ροφήματα, πρωινά κ.ά. Άλλο που συνήθως καταλήγει στο ντουλάπι, να χρησιμοποιείται…
Dark
Light
![[Σχεδόν Άνοιξη 🌼]
Το "όχι" είναι μια μικρή λέξη για τόσο μεγάλο θυμό. Δεν θα το περίμενες εύκολα—πού θα το φανταζόσουν τέτοιο θυμό και φόβο, όταν λες "όχι";
Όταν πας να τραβήξεις το χέρι από τον λαιμό, τον δικό σου, τον δικό της, τον δικό του, για να σώσεις από το σφίξιμο τη ζωή σου, τη ζωή της, τη ζωή του, ό,τι μας απομένει ζωντανό.
Τώρα, που τόσα καθόλου ζωντανά χέρια κινούνται ζωηρά, με το δάχτυλο της εξουσίας να δείχνει, με την παλάμη να σφίγγει και να ξεριζώνει, το δικό του χέρι, το χέρι που εκπαιδεύτηκε και μιμήθηκε, το δικό της χέρι.
Ένα "όχι" θα αρκούσε για να ακούσεις πως πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη, πως είσαι υστερική, πως είσαι ευαίσθητος, πως πρέπει να κάνεις παιδί, να μη γεράσεις, να μη χάσεις κιλά αλλά ούτε και να πάρεις, να αγοράσεις μια κρέμα, να μην κλάψεις, να μη μιλήσεις πολύ ή για πολλή ώρα, να βάλεις μέικαπ, πως καλό θα ήταν να μην απομακρύνεσαι από την κουζίνα, να μην ζητήσεις πολλά ή να μην ανοίξεις το στόμα σου, να αγοράσεις, να μη φορέσεις φούστα, να μη μιλάς για όλα τα παραπάνω, να μην υπερασπίζεσαι τη φύση σου ή τη φύση—το ίδιο είναι—γιατί φτάνει πια με την γκρίνια σου και τις τρέλες που λες.
Και όλη σου η ζωή θα κυλούσε έτσι, και επόμενες ζωές θα ποτίζονταν το ίδιο, η δική της ζωή, η δική του, μολύνοντας το έδαφος πριν ακόμα φιλοξενήσει τον σπόρο, με τόση άγνοια και αφέλεια, για όσα έρχονται από τα βαθιά προηγούμενα και περνάνε μέσα από τα χέρια, ξεχνώντας πως φυτρώνουν από το ύψος της καρδιάς
Αυτά, τα "προηγούμενα", όσο κι αν θυμώσεις ή πνίξεις, δεν τα μετακινείς, δεν τα φτάνεις, αλλά και πάλι θα προσπαθείς, συντηρώντας τον πόλεμο
Δεν γνωρίζεις πως δεν γνωρίζεις, ώστε να ανοίξεις αυτή την πόρτα, τη μόνη που θα σου έδινε την ευκαιρία να πάρεις ίσως αυτό που θες, γιατί ακόμα κι αν σώπαινες τα πάντα και κανείς και τίποτα δεν σου αντιστεκόταν, στο απόλυτο βασίλειό σου, δεν θα το 'βρισκες ούτε εκεί
Δεν θα το περίμενες εύκολα—πού θα το φανταζόσουν πως θα βρισκόταν μπροστά σου όλη αυτή την ώρα που είχες στο σύντομο πέρασμά σου, αυτή η αλήθεια
Δεν γνώριζες πως δεν γνώριζες. Και δεν ήξερες ότι το "όχι" που δεν δέχεσαι γίνεται η μοίρα σου, αλλά και πως η μοίρα που δένει όλους με όλα έχει το δικό της χέρι, στραμμένο προς το φως.](https://theeudemonia.com/wp-content/plugins/instagram-feed/img/placeholder.png "The Eudemonia - Εύκολες Συνταγές | Blog 15")
© Copyright 2024 - All Rights Reserved. Δημιουργήθηκε από τον Παναγιώτη Σακαλάκη.