Safe in your body

Safe in your body

Do you feel safe?

Doing what you desire, knowing that your choices and actions probably question how it’s ‘supposed to be’? Walking in that world, knowing that things change so fast and sometimes with so much violence?

Do you feel safe to pause, to go slow, to touch, to be touched, to be hugged? Like it’s not something you should probably run away from because it hurts too much. Like it has meaning and brings peace instead of disturbance.

Do you feel safe when in silence? Doing things people might find strange, misinterpret, or judge? Do you feel safe not being liked? Or being accepted for who you are? Do you feel safe taking risks, changing your mind, standing your ground, being your own kind of strange, feeling the pain, the anger, allowing yourself to enjoy things, saying ‘no’, saying ‘yes’, simply talking? Accepting that you can’t know everything and aren’t supposed to know everything?

Do you feel safe being?

In your body, loving your body, touching your body, enjoying your body.

Your. Body. Do you feel connected to it? Do you feed it, do you move it in ways that feel good? Do you allow it to breathe? Do you allow it to stay unpunished, unaffected by negative thoughts?

It is safe to explore and practice these. Learn and unlearn. You don’t need to be anything else than you already are to do it. It is safe to be different. To ask. To not know. To need others. We need each other. We need to feel connected. To ground ourselves. We need to know that miracles happen in ordinary and, at the same time, extraordinary ways. To know that our bodies are miracles.

We need to hug our nature and feel safe and connected to our bodies, understand, perceive and respect how they work. To love our differences, we need to see how similar we are. Our bodies are. And we need all of that and more—the notion that we are our bodies, attuned to their needs and breaths, while simultaneously recognizing that our bodies are a means through which we perceive we are so much more than that. Feeling safe in our bodies and minds. We need that to be part of the way we build our lives. When we feel safe, we can trust. When we trust, we have a place to grow.

[Μετάφραση]

Aισθάνεσαι ασφαλής;

Να κάνεις αυτό που επιθυμείς, γνωρίζοντας ότι οι επιλογές και οι πράξεις σου πιθανόν να αμφισβητούν το πως “θα έπρεπε να είναι”; Να ζεις τη καθημερινότητά σου σε αυτόν τον κόσμο, γνωρίζοντας ότι τα πράγματα αλλάζουν τόσο γρήγορα και μερικές φορές με τόση βία;

Αισθάνεσαι ασφαλής να κάνεις μια παύση, να κάνεις τα πράγματα αργά, να αγγίζεις και να σε αγγίζουν, να σε παίρνουν αγκαλιά; Σαν να μην είναι κάτι που πιθανόν πρέπει να αποφύγεις επειδή πονάει πολύ. Σαν να έχει νόημα και να φέρνει ηρεμία αντί για αναταραχή.

Αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι σιωπηλός; Να κάνεις πράγματα που ίσως οι άνθρωποι θεωρήσουν παράξενα, να παρεξηγήσουν ή τα κατακρίνουν;

Αισθάνεσαι ασφαλής να μην γίνεσαι αρεστός; Ή να γίνεσαι αποδεκτός για αυτό που είσαι; Να παίρνεις ρίσκα, να αλλάζεις γνώμη, να υποστηρίζεις τις απόψεις σου, να νιώθεις πόνο, θυμό, να επιτρέπεις στον εαυτό σου να απολαμβάνεις, να λες ‘όχι΄, να λες ‘ναι’; Να αποδέχεσαι πως δεν τα ξέρεις όλα και ούτε χρειάζεται να τα ξέρεις.

Αισθάνεσαι ασφαλής να είσαι;

Στο σώμα σου, να αγαπάς το σώμα σου, να αγγίζεις το σώμα σου, να απολαμβάνεις το σώμα σου. Το. Σώμα σου. Αισθάνεσαι συνδεδεμένος με αυτό; Το θρέφεις, το κινείς με τρόπους που σου φέρνουν ευχαρίστηση; Το αφήνεις να αναπνέει; Το αφήνεις να μείνει ατιμώρητο και ανεπηρέαστο από αρνητικές σκέψεις;

Είναι ασφαλές να εξερευνάς και να τα εξασκείς όλα αυτά. Να μαθαίνεις και να ξεμαθαίνεις. Δεν χρειάζεσαι να είσαι κάτι άλλο εκτός από αυτό που ήδη είσαι για να το κάνεις. Είναι ασφαλές να είσαι διαφορετικός. Να ρωτάς. Να μην ξέρεις. Να χρειάζεσαι τους άλλους. Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Χρειαζόμαστε να αισθανόμαστε συνδεδεμένοι. Να γειωνόμαστε.

Χρειαζόμαστε να αγκαλιάζουμε τη φύση μας και να αισθανόμαστε ασφάλεια και σύνδεση με το σώμα μας, να έχουμε αντίληψη και σεβασμό για το πώς δουλεύει. Για να αγαπήσουμε τις διαφορές μας, χρειάζεται να δούμε πόσο μοιάζουμε. Εμείς. Τα σώμάτά μας. Και το χρειαζόμαστε όλο αυτό περισσότερο- την αντίληψη πώς είμαστε το σώμα μας, την αίσθηση πως είμαστε στο σώμα μας, στις ανάγκες του, στις ανάσες του, και ταυτόχρονα την αντίληψη πως το σώμα μας είναι ένα μέσο να αντιληφθούμε πως είμαστε πολλά παραπάνω από αυτό. Να αισθανόμαστε ασφαλείς στο σώμα μας. Χρειαζόμαστε αυτό να είναι μέρος του πώς χτίζουμε τις ζωές μας. Στο σπίτι μας, στους χώρους εργασίας μας, στην καθημερινότητά μας, στην κοινότητά μας. Όταν αισθανόμαστε ασφαλείς, μπορούμε να εμπιστευτούμε. Όταν εμπιστευόμαστε, έχουμε ένα περιβάλλον όπου μπορούμε να ‘μεγαλώσουμε’.

Photo by Janosch Lino on Unsplash

Εμφάνιση Σχολίων (0)

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.

Scroll To Top