“Δεν έχω χρόνο για γυμναστική”

Γιατί ποιος έχει χρόνο γενικότερα και για τι; Οι συν πλην 30άρηδες (βάλε πολλά συν, πολλά πλην, αναλόγως) που είναι σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι; Όσοι είναι γονείς δε, εκεί παίζουμε σε άλλη κατηγορία όσον αφορά τον χρόνο και τη διαχείρισή του. Ακόμη και οι μαθητές, ‘δεν έχω χρόνο’ θα σου πούνε. Σχολείο-φροντιστήριο και τούμπαλιν.

Δεν υπάρχει χρόνος για τα βασικά. Να κάτσουμε να φάμε με ησυχία. Να κοιμηθούμε παραπάνω. Θα πρέπει να “προλάβουμε” να κάνουμε μπάνιο, να περάσουμε από το σπίτι ενός φίλου, να κάνουμε λίγη γυμναστική κλπ. Όλα να τα ‘προλάβουμε’. Το ένα μετά το άλλο και τελικά το τι ζούμε, τι ευχαριστιόμαστε, τι καταλαβαίνουμε από τον χρόνο μας που περνά, είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Κάπως έτσι δεν είναι; Ή και όχι.

‘Δεν υπάρχει χρόνος’;

Όπως όλα, έτσι και το ‘δεν υπάρχει χρόνος’ είναι κάτι σχετικό. Διότι μπορεί να είναι κάτι πολύ πραγματικό, αλλά μπορεί να είναι απλά και μια ψυχολογική στάση: ακόμη και αν και όταν υπάρχει χρόνος, εσύ εξακολουθείς να σκέφτεσαι και να δρας σε λειτουργία ‘βιασύνης’. Οι κινήσεις σου και το μυαλό σου εξακολουθούν να τρέχουν, παρόλο που τώρα κάθεσαι. Αγνοείς ότι μόλις πέντε λεπτά έχουν αξία, είναι πραγματικός χρόνος. Χάνεις και την έννοια του χρόνου και το πώς υπάρχεις μέσα σε αυτόν και άρα και το πώς να τον διαχειριστείς.

3 πράγματα να σκεφτείς αν δεν έχεις χρόνο για γυμναστική (βασικά, για σένα)

Βρες τον δικό σου λόγο που δεν έχεις χρόνο

Δεν υπάρχει μια απάντηση ή κάτι σαν μια μαγική λύση που να ισχύει για όλα τα ‘δεν έχω χρόνο για γυμναστική’. Και αυτό γιατί ο καθένας έχει τον δικό του λόγο που δεν έχει αυτόν τον χρόνο. Η μέρα για όλους μας έχει 24 ώρες και δεν μετράει μόνο το πού τις αφιερώνουμε, αλλά και το γιατί.

Αυτό σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να μην βρίσκει χρόνο όχι γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, αλλά απλά επειδή για αυτόν δεν είναι αρκετά σημαντικό το να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του με αυτόν τον τρόπο, και έτσι επιλέγει κάποιον άλλον. Θα πρέπει να γνωρίζεις τι αξία θα είχε για σένα να βάλεις την άσκηση στη ζωή σου. Να έχεις τα δικά σου κίνητρα, να ξέρεις γιατί το θες και τι σου προσφέρει.

Άλλος δεν ασκείται επειδή ναι μεν το θεωρεί σημαντικό, αλλά επιλέγει πάντα να βάλει σε προτεραιότητα κάποιον ή κάτι άλλο, παρά τον εαυτό του/της. Άλλος επειδή ακόμη και όταν έχει χρόνο, αισθάνεται πολύ κουρασμένος/η για να το κάνει. Και πάει λέγοντας.

Υπάρχουν άπειροι λόγοι που κάποιος μπορεί να μην έχει χρόνο για άσκηση και για τον καθένα είναι μοναδικός, παρόλο που φαινομενικά φαίνεται να ισχύει το ίδιο για όλους: ‘τρεξίματα, υποχρεώσεις, πού χρόνος για άσκηση!’. Επίσης, ο κάθε λόγος έχει τον δικό του τρόπο επίλυσης. Το σημαντικό λοιπόν είναι πρώτα να σκεφτείς και να βρεις τον δικό σου λόγο για τον οποίο δεν προλαβαίνεις να βάλεις στη ζωή σου την άσκηση (με την προυπόθεση φυσικά ότι το θέλεις), είτε χωρίς είτε με τη βοήθεια κάποιου.

Αν για παράδειγμα έχεις κάποιο σχετικό χρόνο, αλλά νιώθεις πολύ κουρασμένος για να το κάνεις, τότε μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσεις πώς διαχειρίζεσαι τον χρόνο σου σε άλλα πράγματα που σου ‘τρώνε’ ενέργεια (και δεν αναφέρομαι στη δουλειά) αλλά και να αλλάξεις τη διατροφή σου, τον ύπνο σου κλπ., ώστε να κερδίσεις από εκεί την ενέργεια για να κάνεις την αρχή. Η αρχή είναι πολύ σημαντική, έπειτα με τα κατάλληλα ερεθίσματα, ξανά και ξανά, υπάρχει ροή.

Δεν θέλει απαραίτητα τόσο χρόνο όσο νομίζεις

Συνήθως πιστεύουμε ότι χρειάζεται να βρούμε πολύ χρόνο για γυμναστική ή έστω να αφιερώνουμε π.χ. δύο-τρεις ώρες την εβδομάδα οπωσδήποτε (για έναν γονέα π.χ. και αναλόγω ςτη φάση, ακόμη και η μία ώρα την εβδομάδα μπορεί να είναι δύσκολη).

Και αυτό μου φέρνει ξανά στο μυαλό κάπως το ότι χάνουμε την έννοια του χρόνου: ξεχνάμε ότι ακόμη και τα πέντε-δέκα λεπτά έχουν αξία. Λίγο σαν να τα σνομπάρουμε. Έχουμε μάθει να μασάμε μεγάλες φέτες χρόνου και το πεντάλεπτο το ‘ξεπετάμε’. Έλα όμως που ακόμη και πέντε ή δέκα λέπτα καθημερινής άσκησης (ή μέρα παρά μέρα, οτιδήποτε) είναι μια μεγάλη διαφορά και ένα σημαντικό βήμα από το ‘καθόλου χρόνος στην άσκηση’. Η μέρα για όλους μας έχει 24 ώρες και δεν μετράει μόνο το πού τις αφιερώνουμε, αλλά και το πώς.

Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος αφιερώσει δέκα λεπτά στη γυμναστική και είναι πραγματικά ποιοτικός αυτός ο χρόνος, τότε θα είναι και αποτελεσματικός. Χωρίς να χρειάζεται μία ώρα συνεχόμενη. Σημασία δεν έχει τόσο η ποσότητα του χρόνου, όσο η συνέπεια σε οσοδήποτε χρόνο και να αφιερώσεις στην άσκηση, ή σε σένα γενικά. Αν μπορείς να ‘σπάσεις’ την -έστω- μια ώρα που θα αφιέρωνες στην άσκηση σε πολλά μικρά κομμάτια και παραμείνεις πιστός σε αυτόν τον προγραμματισμό σου, τότε πάλι θα αποκομίσεις κάποια από τα οφέλη της. Δεν είναι θέμα ‘όλα ή τίποτα’. Το κάτι μερικές φορές είναι ‘όλα’, μετράει.

Πολλές φορές δεν είναι το θέμα ο χρόνος, αλλά η συνέπεια.

Αν δεν έχεις πραγματικά χρόνο

Αν έχεις βρει τον δικό σου λόγο ή λόγους που δεν έχεις χρόνο για άσκηση, έχεις συμβουλευτεί κάποιον και δεν υπάρχει τρόπος επίλυσης, αν δεν είναι θέμα συνέπειας…Αν δεν έχεις πραγματικά χρόνο, τότε είναι ok. Είναι οk που με οποιοδήποτε τρόπο δεν είναι μέρος της ζωής σου, ακόμα. Απλά σιγουρέψου πρώτα ότι έχεις αποκλείσει άλλες καταστάσεις και έχεις ζητήσει τη συμβουλή κάποιου που μπορεί να σε βοηθήσει πάνω στο ζήτημα ‘χρόνος και άσκηση’.

Κάνε απλά το καλύτερο που μπορείς τώρα, για να φροντίζεις τον εαυτό σου όπως μπορείς τώρα. Αν θέλεις η άσκηση να είναι στην καθημερινότητά σου, τότε αργά ή γρήγορα με κάποιο τρόπο, οποιοδήποτε, θα είναι. Σημασία έχει ως τότε να μην ξεχνάς να δίνεις προτεραιότητα σε εσένα με κάποιο τρόπο που να σε γεμίζει και σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.