“Νους, σώμα, Ψυχή και πνεύμα του ανθρώπου είναι ένα μεταξύ τους και ένα με τη φύση”. Για ξεκίνημα ένιωσα πως ήθελα να μεταφέρω εδώ αυτή τη φράση από το Holistic Way της Εύας Αλευρά. Είναι μία συνειδητοποίηση που μπορώ να παρομοιάσω με εκείνο το καθοριστικό γεγονός μιας ιστορίας που δημιουργεί ένα κάτι σαν κενό – πλέον υπάρχει το ‘πριν’ και το ‘μετά’ από αυτό. Στο μετά, ο χαρακτήρας ξεκινά ένα διαφορετικό ταξίδι μεταμόρφωσης με τρόπους που δεν είχε καν φανταστεί.
Η γνωριμία με ανθρώπους που ο αξιακός τους κώδικας εμπεριέχει νοήματα σαν αυτό, μου δίνει μια αίσθηση ελπίδας και χαράς. Ταυτόχρονα νιώθω την ανάγκη για σύνδεση και δημιουργία ενός χρόνου και χώρου για να διαλογίζονται εκείνες οι φωνές ή οι σιωπές και το μήνυμα να συνεχίζει να εκπέμπεται. Μήνυμα για ενότητα και θεραπεία.
Κυρίως, πιστεύω πως δεν είμαι μόνη σε αυτή την αίσθηση, ή ανάγκη. Ο κόσμος αναζητά την σύνδεση και την ύπαρξη νοήματος, εργαλεία για να μπορεί να ελίσσεται ψυχικά σε έναν απρόβλεπτο και χαοτικό κόσμο. Να αντέχει το γεγονός πως ταυτόχρονα με τη χαρά, υπάρχει πόνος, πόλεμος ή καταστροφή, κάτι που μπορεί να μοιάζει μακρινό. Όμως, ο κοινός νους, η κοινή Ψυχή, το συλλογικό πνεύμα, γνωρίζουν-γνωρίζουμε.
Είναι ίσως αυτή η γνώση που επανατοποθετεί συνεχώς μέσα μας την αναζήτηση για ό,τι απομένει όταν αφήνουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου: σκοπός, όραμα. Χρειαζόμαστε ανθρώπους και επαγγελματίες με όραμα, χρειαζόμαστε και τα μεταμορφωτικά εργαλεία που προσφέρουν. Ακολουθώντας εδώ και καιρό στα social media την Εύα Αλευρά, είναι από αυτές τις φωνές που ξεχώριζα και όλο έλεγα (μέσα μου) πόσο ωραία θα ήταν να φιλοξενηθεί στο Ευ Talks. Σε ευχαριστώ πολύ Εύα και καλώς ήρθες!
Table of Contents
Πες μας λίγα λόγια για σένα και το Holistic Way
Ονομάζομαι Εύα Αλευρά. Είμαι ψυχολόγος και καλλιτέχνιδα και ζω στο όμορφο νησί της Νάξου. Η θεραπεία, οι τέχνες και η Φύση είναι πυλώνες της ζωής μου τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Αγαπώ πολύ ό,τι σχετίζεται με τα τρία αυτά πεδία και επιδιώκω να τα εξερευνώ και να τα γνωρίζω καλύτερα μα και βαθύτερα, καθημερινά μ’ ένα βήμα τη φορά.
Το όνειρο φαίνεται να κατέχει σημαντική θέση στη θεραπευτική σου προσέγγιση (βλ. e-book “Ονειρόσκομος“). Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτό, ποιες είναι οι επιρροές σου και πώς συνδέονται τα όνειρα με την θεραπεία;
Από παιδί είχα ιδιαίτερη σχέση με τα όνειρα. Έβλεπα αρκετά συχνά και μάλιστα τα θυμόμουν λεπτομερώς όταν ξυπνούσα. Ένιωθα πάντα να με γοητεύει το μυστήριο αλλά και το “αλλόκοτο” που συχνά εμπεριέχει το όνειρο και στενοχωριόμουν που δεν είχα κάποιον να τα συζητάω. Δυστυχώς μεγαλώνοντας έμαθα λανθασμένα, όπως και πολλοί από εμάς, ότι τα όνειρα δεν είναι τίποτα παρά ανόητα κατασκευάσματα του νου.
Όταν το το μονοπάτι μου προσωπικά μα και επαγγελματικά με οδήγησε στο πεδίο της σε βάθος ψυχολογίας, της ψυχανάλυσης και της πνευματικότητας, συνάντησα διδασκαλίες που τιμούν τα όνειρα ως δώρα της ψυχής. Έτσι ξεκίνησα μαγεμένη μπορώ να πω, να ανακαλύπτω την αλήθεια και την αξία των ονείρων, μαθαίνοντας ξανά τη γλώσσα τους. Άρχισα τότε να εμπιστεύομαι εκ νέου τη σοφία τους, καθώς τα εξερευνούσα και συνδεόμουν μαζί τους. Η Marion Woodman, ψυχαναλύτρια, αναφέρει πως τα όνειρα είναι η γλώσσα της Ψυχής, και όντως έτσι είναι, αφού η σύνδεση με τα όνειρα, μας δίνει πρόσβαση σε πολύτιμο ασυνείδητο υλικό πραγμα που είναι εξαιρετικά σημαντικό και βοηθητικό στη διαδικασία της θεραπείας.
Έστω ότι είμαι μια γυναίκα που με ελκύει η ιδέα να συμμετάσχω σε κάποιο κύκλο γυναικών, αλλά δεν έχω ιδέα τι να περιμένω από αυτόν. Πώς μπορεί να με βοηθήσει; Τι διαφορετικό προσφέρει από το ατομικό σύμφωνα με την εμπειρία σου;
Ο κύκλος γυναικών είναι μία αρχαία πρακτική κατά την οποία γυναίκες κάθε ηλικίας συναντιούνται και κάθονται σε κύκλο. Το βασικό στοιχείο είναι το μοίρασμα σε ένα ασφαλές πλαίσιο που μας δίνει την δυνατότητα να πούμε και να ακούσουμε ιστορίες, να εκφράσουμε συναισθήματα, να συνδεθούμε ή και να ταυτιστούμε η μία με την άλλη, ενώ μέσα από την παρουσία μας ενδυναμώνουμε η μία την άλλη. Θυμόμαστε στον κύκλο πως δεν είμαστε μόνες ούτε οι μόνες. Όπως και σε κάθε ομαδικό θεραπευτικό πλαίσιο έτσι και στους κύκλους, μας δίνεται η ευκαιρία να νιώσουμε τη δύναμη και τη θεραπείας της κοινότητας και να αισθανθούμε πώς ανήκουμε σε μία ομάδα ανθρώπων, ενώ στο ατομικό πλαίσιο της θεραπείας μπορούμε καλύτερα να εργαστούμε σε βάθος με τον εαυτό, και να εστιάσουμε περισσότερο στην προσωπική μας ιστορία και στις δυαδικές σχέσεις μας, τις πρώιμες αλλά και του παρόντος.
Ζεις και εργάζεσαι σε ένα νησί. Ποιες είναι κάποιες προκλήσεις ή κάποια πλεονεκτήματα αυτής της συνθήκης για την δουλειά σου;
Η αλήθεια είναι, όσο δυσάρεστη κι αν ακούγεται, πως στην επαρχία είναι ακόμα ταμπού η ψυχοθεραπεία. Ένας άνθρωπος μπορεί να διστάσει να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία, εξαιτίας της ντροπής που αισθάνεται καθώς υφίσταται ακόμη σε έναν βαθμό η παλιακή και ψευδής πεποίθηση πως η ψυχοθεραπεία είναι για τους “τρελούς”, αλλά και εξαιτίας του φόβου για μία ενδεχόμενη σκληρή κριτική που μπορεί να δεχτεί από τον περίγυρό του.
Ένα πλεονέκτημα του νησιού στην εργασία μου είναι η επαφή με τη Φύση, η οποία είναι για μένα άκρως υποστηρικτική σε ψυχικό επίπεδο ώστε να ανταπορκίνομαι όπως και όσο καλύτερα μπορώ στο απαιτητικό εγχείρημα της θεραπείας ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως πηγή έμπνευσης για τα δημιουργικά μου projects αλλά και ώς θεραπευτικός χώρος που φιλοξενεί ορισμένα εργαστήρια και κύκλους.
Τα social media είναι ένα εργαλείο για πολλούς επαγγελματίες. Ποια είναι η σχέση σου με αυτά; Περνάς περιόδους που προβληματίζεσαι για το πόσο και πώς αποτελούν κομμάτι της ζωής μας;
Δύσκολη ερώτηση, καθώς αντιμετωπίζω μέσα μου μεγάλο εσωτερικό δίλημμα όσον αφορά τα social media. Πιστεύω πως σίγουρα, ειδικά παλαιότερα, ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο για τους επαγγελματίες. Και εμένα την ίδια με έχουν βοηθήσει πολύ στην επικοινωνία και την προώθηση του έργου μου, όμως αισθάνομαι πως όσο περνάει ο καιρός και συνεχώς αλλάζουν, δεν είναι πια ένας ασφαλής τόπος ή ένα αναγκαίο μέσο. Νιώθω πως στη ζυγαριά τα μειονεκτήματα τους υπερτερούν από τα πλεονεκτήματα τους.
Με προβληματίζουν επίσης βαθιά οι επιπτώσεις της χρήσης τους στον ανθρώπινο ψυχισμό, βάσει νέων ερευνών, οι οποίες συσχετίζουν τη νευρική ανορεξία, την κατάθλιψη και την κοινωνική φοβία με την αλόγιστη χρήση των μέσων αυτών. Προσπαθώ να οριοθετώ τον εαυτό μου ώστε να κάνω όσο περνά από το χέρι μου συνειδητή χρήση, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα. Συχνά πυκνά κάνω τη σκέψη να αποχωρήσω ολοκληρωτικά από τον χώρο αυτό αλλά δεν ξέρω αν ακριβώς είναι η λύση αυτή. Το ψάχνω για να είμαι ειλικρινής, εξού και το δίλημμα που ανέφερα εξαρχής.
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα και ενδιαφέροντα εργαλεία που έχεις δημιουργήσει είναι το card deck Φύσις. Πες μας λίγα λόγια γι’αυτό. Πώς μπορεί να το αξιοποιήσει κανείς στην καθημερινότητά του;
Το “Φύσις” για εμένα είναι μέχρι στιγμής το αγαπημένο και το πιο σημαντικό δημιούργημά μου. Εργαζόμουν για αυτό το project 2μιση χρόνια και ήταν πραγματικά ένα δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι που όμως με βοήθησε να ωριμάσω και να μεγαλώσω. Έμπνευσή μου ήταν η Φύση και πρόθεσή μου ήταν μέσα από τις ζωγραφιές και τα κείμενά μου να αναδείξω τη σύνδεση της με τον ψυχικό κόσμο.
Το “Φύσις” είναι ένα ψυχοεκπαιδευτικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό εργαλείο ικανό να υποστηρίξει το άτομο ψυχικά, δίνοντας του γνώσεις και μέσα ώστε να συνδεθεί με τον εαυτό του και να λάβει καθοδήγηση και αποφάσεις, να δώσει απαντήσεις, να συνειδητοποιήσει στοιχεία για την εσωτερική του ζωή, να νιώσει, να δημιουργήσει, με μία φράση να έρθει σε επαφή με ό,τι αληθινά χρειάζεται και έχει ανάγκη και μέσα από την Ψυχή της φύσης και τη Φύση της Ψυχής. Το card deck αυτό είναι επίσης ένα χρήσιμο και ενδιαφέρον εργαλείο για θεραπευτές πάσης φύσεως, ψυχοθεραπευτές, δασκάλους yoga, ενεργειακούς και εναλλακτικούς θεραπευτές, είτε εργάζονται σε ατομικό είτε σε ομαδικό πλαίσιο.
‘Θεραπευτική διαδικασία’. Ποια είναι μια εικόνα ή ζωγραφιά που σου έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα αυτής της φράσης, τι χρώματα ή ήχους έχει και γιατί;
Η κύρια εικόνα που συναντώ, σκεπτόμενη τη θεραπευτική διαδικασία, είναι το σύμβολο της σπείρας, σχεδιασμένο με χρώμα μαύρο σε άσπρο φόντο. Η θεραπεία έχει αρχή μα όχι τέλος, και ως εξελικτική διαδικασία είναι πολυεπίπεδη και σπειροειδής. Κάθε φάση της είναι διαφορετική. Δεν ακολουθεί μια γραμμική πορεία συνεχώς ανοδική, και στο ταξίδι μας αυτό αν θέλουμε να είναι πράγματι θεραπευτικό, θα συναντήσουμε με βεβαιότητα και τα λευκά μας φώτα και τα μαύρα μας σκοτάδια αλλά και τον μεταξύ τους ενδιάμεσο χώρο, τη λεγόμενη γκρι ζώνη. Οι ήχοι που συνοδεύουν την εικόνα που περιγράφω είναι πολλοί.
Θα ακούσουμε αρχικά φωνές, των γονέων μας, του περίγυρού μας και σιγά σιγά τη δική μας. Άλλοτε θα ακούσουμε τον ήχο του τυμπάνου που θα μας καλεί να σκάψουμε το και στο ασυνείδητο ή και να ακολουθήσουμε τον χτύπο της καρδιά μας, άλλοτε θα ακούσουμε τον ήχο του νερού που θα μας καλεί να γαληνέψουμε και να χωρέσουμε πριν συγχωρέσουμε, πρωτίστως εμάς τους ίδιους, άλλοτε του χορού που θα πρέπει να τον εμπιστευτούμε ως οδηγό ικανό να εκφράσει την αλήθεια μας, άλλοτε θα ακούσουμε τον ήχο των πουλιών που θα αναγγέλλουν το νέο που έχουμε ανάγκη να καλωσορίσουμε για να το βιώσουμε, και τέλος άλλοτε θα ακούσουμε τον ήχο της σιωπής για να γνωρίσουμε την ουσία της μαζί με τη πιο δυνατή φωνή μας που κρύβει μέσα της τα ηχυρά μηνύματα μας.
