Κέικ με ανθότυρο, μέλι και κανέλα

Η γευστική ανακάλυψη του απρόσμενα φανταστικού συνδυασμού ‘τυρί με κάτι γλυκό’ συνήθως γίνεται σε κάποιο τραπέζωμα που κάποιος θα φέρει cheesecake. Εσύ είσαι ακόμα παιδί, και δεν έχεις καν ιδέα οτι ‘cheesecake’ θα πει ‘τυροκέικ’ και έτσι απλά δοκιμάζεις, ενώ πιο πιθανό είναι να μην πολυψηνόσουν.

Από τότε, επειδή απλά δεν πολυήξερες αγγλικά, γίνεται από τα αγαπημένα σου γλυκά. Αργότερα, κάτι καλοκαίρια σε νησιά, βλέπεις κάποιο τυρογλυκό με ανθότυρο ή μυζήθρα σε καταλόγους καφενείων και βιτρίνες ζαχαροπλαστείων. Καταλαβαίνεις πως το τσιζκέικ όντως το είχες και στο χώριο σου.

Η ιστορία της δικής μου δοκιμής πάει πίσω σε παιδικό καλοκαίρι στη Σαμοθράκη. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την καλοκαιρινή ιστορία δεν είχα ουτε εγώ, παραδόξως ούτε η θάλασσα, αλλά ένα μικρό, λευκό πιάτο με μια φέτα ανθότυρο, μέλι και κανέλα.

Το μαγαζί που το σέρβιρε ήταν στη Χώρα. Το συναντούσες ανεβαίνοντας μια μικρή ανηφόρα, πάνω σε μια στροφή. Λίγο πριν το δεις, έρχονταν σε σένα πρώτα οι σπιτίσιες μυρωδιές. Έπειτα η εικόνα με τα τραπεζάκια σε ένα στενάκι. Περνάγαμε από εκεί σχεδόν κάθε μέρα, και σχεδόν κάθε μέρα κάναμε στάση για κάτι, όπως κρέπα σοκολάτα με μπισκότο – το κλασικά εικονογραφημένο αγαπημένο μου. Ή ανθότυρο με μέλι και κανέλα – η απρόσμενα φανταστική γευστική ανακάλυψη.

Να περνάς το πιρούνι μέσα από τη φέτα ανθότυρο για να κόψεις κομμάτι, και να είναι σαν σύννεφο που στάζει νέκταρ και θεϊκό άρωμα. Γιατί όταν είσαι παιδί άλλωστε, όλα τα νιώθεις σε μια υπερβολή. Ή ίσως και στην αληθινή τους μαγεία. Κια έτσι ακόμα και μια φέτα ανθότυρο μπορεί να γίνει ολόκληρη ιστορία, απλά με μπόλικη κανέλα και λίγη φαντασία.

Τα γλυκά με τυρί είναι οι τοπ προτιμήσεις μου – και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται σε αναμνήσεις σαν αυτές, ή στην γοητευτικά απαλή τους γλυκάδα και ελαφροξινάδα. Long story short, κανένα μυστήριο στο πώς ξεκινώντας από μυζήθρα ή ανθότυρο με μέλι, cheesecake, λυχναράκια, και τάρτες με τυρί κρέμα μπορεί να βρεθείς να φτιάχνεις και – γιατί όχι – κέικ με ανθότυρο, μέλι και κανέλα.

Και τώρα, λίγα λόγια για κάποια facts. Για την παρασκευή του χρησιμοποίησα αλεύρι ζέας. Θέλω να αποφεύγω το λευκό αλεύρι και έτσι συχνά πειραματίζομαι με ολικής ή ζέας, αλλά μπορείς να αντικαταστήσεις με αλεύρι γ.ο.χ. ή με αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. Αν χρησιμοποιήσεις το τελευταίο, δεν χρειάζεται να προσθέσεις σόδα και μπέικιν πάουντερ.

Το ίδιο ισχύει και με τη ζάχαρη: βάζεις ό,τι προτιμάς και έχεις. Δεν τρώω συχνά γλυκά με ζάχαρη, αλλά όταν φτιάχνω, συνήθως καταλήγω σε ζάχαρη καρύδας ή καστανή, ή -όπως σε αυτή την περίπτωση- σε ένα μείγμα από τις δύο, γιατί το “ό,τι υπάρχει στα ντουλάπια” είναι σοβαρή και στάνταρ μέθοδος μαγειρικής.